شاید با اندازه تمام مربیان !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

شاید با اندازه تمام مربیان روی زمین راههای متفاوتی برای آموزش به کودکان وجود داشته باشد همانطور که روشهای متفاوتی برای نقاشی کردن امکان پذیر می باشد . دقیقا نمی توان گفت که چه کارهایی را باید برای آموزش انجام داد اما بعضی از رفتارها را می توان نامناسب شمرد از جمله استفاده از ابزار ، روشهای تدریس ، چگونگی برخورد و … در ابتدا می توان گفت ، سعی در تفکیک گروههای سنی برای آموزش مناسب امری درست و به جا می تواند باشد چرا که تفاوت سن ، تغییر باورها ، رویاها و خیال را نیز شامل می شود آنچه که کودک 6 ساله از جهان میداند با نگاهی که یک کودک 11 ساله از جهان دارد باوری است کاملا متفاوت.


آموزش نقاشی برای کودکان پیش دبستانی



همانطوری که تمامی مدرسان نقاشی کودکان با استفاده از تجربیات خود می دانند کودکان در این دوره از کمترین اطلاعات علمی برخوردارند بنابراین بسیاری از باورهایشان ساخته و پرداخته ذهن و خیال کودکی شان است. در این سن اکثر فضائی که برای خود می سازد فضائی تخیلی بوده و قابل لمس و رویت ما نیست. اولیت گام در جهت آموزش به کودکان این دوره سنی باور دنیای خیالی آنهاست. همه چیز در دنیای آنها برای ما توصیف شده نیست برای توصیف دنیای کودکان هیچ زبانی گویاتر از زبان خود آنان نیست بنابراین برای کشف آنان تغییرفضای کودکان امکان پذیر نیست چرا که با این تغییر آنان را از خیالهای تکرار ناشدنی این دوران دور نگه می داریم ، پس اولین گام یم آموزش دهنده کشف دنیای فردی هر کودک و رسیدن به تخیل او می باشد. بهترین سن برای شروع آموزش به کودکان از پایان 4 سالگی پیشنهاد می شود البته باز این درهمه جا صادق نیست البته این نیز حکمی قطعی نیست چرا که بعضی از کودکان شخصیت های کودکانه شان تا حد زیادی باقی استکه امکان ماندن در جایی مشخص تحت زیادی باقی است که امکان ماندن در حای مشخص تحت عنوان کلاس ، به مدت نسبتا طولانی را ندارند ویا آمادگی پذیرش آموزش در وجودشان شکل نگرفته است و یا بعضی دیگراز 3 سالگی تمایل به پذیرفتن آموزش در وجودشان حضور دارد. ( که این مورد بیشتر در دختر بچه ها به چشم می خورد) به یاد داشته باشید، آموزش نقاشی برای کودکان به روش غیر مستقیم باید باشد و به تدریج وآهسته آهسته دور شدن از واقعیت ونزدیک شدن به رویاهای عادی کودکانه که معمولا در سر می پروراننئ وسپس ایجاد فضائی مناسب در جهت بوجود آوردن رویاهای خلاق و تازه و بدیع. توانایی هر مربی در جهت بنا نمودن دنیایی خلاق و رسیدن به خودباوری کودکانه برای هر هنرجوی خردسال شاید سنجشی مناسب برای بررسی توانائی های یک مربی باشد. نقاشی یک بهانه است ، بهانه ایی برای اینکه کودک بتواند از این طریق روند تحول خلاقیت خود را طی کند. مربی از موسیقی ، تئاتر، بازی و ... و شرایط کاملا غیر قابل پیش بینی در کلاس می بایداستفاده کند تا کودک را با زبان تصویر آشنا سازد ( زمانی که نوع لغط های آن متفاوت است ) و به کودکان بیاموزد ، نقاشی گاهی تنها یک سرگرمی نیست ، نقاشی یک زبان بین المللی است برای گفتن ناگفته های خود.اولین گام در جهت آموزشی درست ، شناخت ابزارمناسب است ابزاری متناسب با توانائی های فیزیکی و تمایلات حسی کودکان.

کودکان دوره پیش دبستان جذب رنگهای غلیظ می شوند ، آنها تمایلی به ترکیب رنگها با هم ندارند و می توانند در زمان کمی سطح سفیدی رابا غلظت بالا ی رنگی بپوشانند بنابراین رنگ مورد رنگ مورد استفاده کودکان باید دارای نوک بزرگی باشدو همچنین دارای غلظت رنگی مناسبی نیز باشد. یکی از مناسب ترین ابزار نقاشی برای این سنین پاستل روغنی می باشدو صد البته به همراه کاغذی مناسب برای آن. کاغذ پاستل روغنی به هیچ وجه نباید دارای سطح لیزی باشد. کاغذ و مقواهای زبر بهترین نوع برای کار با این وسیله می باشد البته بافت بسیار درشت نیز توصیه نمی گردد. به خصوص برای کودکان زیر دبستان چرا که کنترل وسیله روی بافت های درشت مقوا برایشان راحت نیست. پاستل روغنی دارای غلظت مناسب و بالا و پوشش دهی خوب بر روی سطح کاغذ و جرمی مناسب برای ایجاد بافت می باشدو در عین حال قطر زیاد نوک آن در پوشش دهی سطح یزرگی از کاغذ موثر بوده است و در عین حال بخاطر چربی بالا ، اصطکاک آن با سطح کاغذ کم می باشد بنابراین دست بچه ها زود خسته نمی شود که این یکی از مهمترین خصوصیت این وسیله برای کودکان می باشد. دومین وسیله ای که برای کودکان بسیار مناسب شناخته شده است ، گواش می باشد. گواش نیز دارای غلظت رنگی بسیار بالا وپوشش دهی خوبی است. دقت داشته باشید که تنها گواش مخصوص کودکان برای این گروه سنی مناسب است چرا که غلظت آن به گونه ای است که احتیاج به ترکیب کردن با آب نیست و مستقیم می توانند قلمو را به آب برده و مورد استفاده قرار دهند. برای کودکان بسیار دشوار است که جرمی از رنگ را با کاردک یا هر وسیله ای مانند آن از قوطی بیرون بکشد و سپس آن را با آب توسط قلم مو مخلوط نموده و غلظت مناسبی به دست آورد که این امر برای کودکان عملی سخت است و بدست آوردن غلظت مناسب از توانائی این گروه سنی خارج می باشد. ابعاد کار نیز برای کودکان بسیار موثر می باشد کاغذ یا مقوا نباید آنقدر کوچک باشد که بچه هنگام کشیدن دچار مشکل شود ( همانطور که می دانید کودکان در این گروه سنی قادر به کشیدن اجسام ظریف و یا کوچک نیستند) و نه آنقدر بزرگ باشد که کودکان را از کشیدن خسته نماید و دچار یاس شوند. برای کلیه گروهای سنی به طور عمومی می توان گفت که ابعاد کاغذ یا مقوا می باید متناسب با نوک ابزار نقاشی باشد.



پوشیدن لباس کار به کودکان آرامش خاصی می دهد چرا که در این صورت به راحتی می توانند نقاشی کنند و حتی اگر مایل باشند لباسهای کار خود را نیز رنگی نمایند دور کردن هر گونه نگرانی هنگام کاربرای کودکان لازم است از جمله کثیف کردن فضای کار، کفش و لباس و غیره. بدانید که هنگام کار، کودک می باید کاملا آزاد و و بی دغدغه باشد تا براحتی بتواند درون خود را هنگام نقاشی کردن تخلیه کند چرا که نقاشییکی از بهترین راههای دست یافتن به درون کودک و همچنین تخلیه روانی او می باشد. لازم به ذکر است که بهترین روش برای آموزش به کودکان کار در گروه می باشد. گروه به آنان می آموزد چگونه با دنیای خیالی یکدیگر آشنا شوندو آن را باور داشته باشند و در نتیجه به اعتمادی عمیق تر نسبت به تخیل خود پیش روند. کودکان در گروه مدام از هم می آموزند و از تجربیات نقاشانه یکدیگر بهره مند می شوند و شور والتهاب کودکانه را دائما به یکدیگر انتقال می دهند ، اتفاقی که هرگز در کلاسهای آموزشی انفرادی پیش نخواهد آمد ، معمولا کلاسهای خصوصی نقاشی ( انفرادی) برای کودکان بخصوص این سنین ، در صورت نبودن مشکل ( به لحاظ جسمی و روحی ) پیشنهاد نمی شود.

همنشینی تخیلات متفاوت کودکانه امکان بروز ذهنیت رویایی و افسانه های فردی این گروه را افزایش می دهد و مدام آنان را دچار خلق کردن باورهای کودکانه می نماید.

http://www.apameh.com/plugins/content/content.php?content.162